Keramet, Allah’ın yüce kudreti ve ihsanı ile dostlarının elinde zuhur eden harikulade olan işlerdir. Mesela su üzerinde yürümek, ateş yalamak, havada uçmak, bir anda bir yerden bir yere geçmek gibi. Kur’ân’ı Azimüşşan’da 47 yerde bu kelime geçer, onlardan bir tanesi İsra Sûresi 70. Âyet-i Celile’dir: “Biz Âdemoğlunu mükerrem kıldık.” İnsanın mükerremiyyeti, fazileti ve üstünlüğü etinde, kanında, kemiğinde değil; imanında, Allah (cc)’ın emirlerine riayetinde, nehyettiğinden kaçmasında ve güzel ahlakındadır.
Sehl bin Abdullah et-Tüsterî Hazretleri (ks) kerameti şöyle tanımlar: “Kötü ahlaktan güzel ahlaka dönüştür.” Abdulkadir Geylanî (ks) ise “Efendimiz’in (sav) hareketlerine, tavırlarına, yaşantılarına uygun bir hâli hayatında devam ettirmektir” diyerek kerametin sünnete tabi olmak olduğunu ifade eder. Keramet, Cenâb-ı Hak’tan varid olan fuyüzatı ilahiye vasıtasıyla, Rabbimizden gelen mânevî bir coşkunlukla nuru ilahinin Evliyaullah’ta zuhur buyurmasından ve Mevlâ’yı Zülcelal’den ilahi nurun velînin kalbine aksetmesinden meydana gelen hallerdir.
“Kerametin en üstün olanı nedir?” sorusuna İmâm-ı Kuşeyrî Hazretleri şöyle cevap veriyor: “Allah’a (cc) vasıl olmak, O’na kavuşmaktır.” Başka bir tarifinde “Allah’ı tanımaktır, marifetullahtır ve istikamet üzere olmaktır” buyuruyor. Keramet, Allah’ın kendisine açmış olduğu gönüldeki kapılarla nefsin mertebelerini geçip rıza-ı ilahiye ermek, cennete ve cemale kavuşmaktır. İlmin mertebelerini geçmek ve şeriat, tarikat, marifet ve hakikat mertebelerini geçip Mevlâ’ya vasıl olmaktır. ( Gavs Veli-ül Azam Abdullah Hz. 'KS.' ) |
