GAVS VELİ-ÜL AZAM ABDULLAH HAZRETLERİ ''KS.'' - G) İSLAM VE GÖSTERİŞLİ HAYAT

Lüks ve gösteriş hiçbir zaman bir Müslüman açısından teşvik edilecek, övünülecek, özenilecek şeyler değildir. Müslümana yaraşan vakar ve tevazudur. Tevazu derken bu kendini alçaltmak anlamında değil; vakar içerisinde, ağır başlılık içerisinde bir tevazudur. Dinimiz hiçbir zaman kendi hemcinslerine karşı üstünlük manasına gelecek şeylere, gerek giyimde kuşamda olsun, gerek yaşam tarzında olsun, gerek davranışlarda olsun hoş gözle bakmaz. Dolayısıyla lüks ve gösterişe din içerisinde bir dayanak bulmak mümkün değildir. Taha Sûresi 131. ayette: “Onlardan bir kısmına kendilerini sınamak için nasip ettiğimiz dünya hayatının gösterişine gözünü dikme. Rabbinin rızkı daha hayırlı ve daha süreklidir” buyrulmuştur. Dünya ehline gösteriş yapmaya müsait bir takım şeyler verilmişse bunlar onları sınamak için verilmiştir. Dünyanın gösterişinin kesinlikle övünülecek ya da imrenilecek şeyler olmadığı çeşitli hadis-i şeriflerde açıkça bildirilmiştir. Sahabiler bir gün kendi aralarında dünya hayatına dair bir takım şeyleri konuşurken Peygamberimiz: “Haberiniz olsun sade hayat imandandır, sade hayat imandandır, sade hayat imandandır” şeklinde bir ikazda bulunmuştur. Orada “sade” diye çevirdiğimiz “el bezaze“ kelimesi âlimlerce, dünyanın gösterişinden, süsünden, lüksünden kaçınmak olarak tarif edilmiştir. Lüksten, gösterişten uzak yaşamak bu hadiste imanla ilişkilendirilmiştir.
“Esma-ü hüsna” adından da anlaşılacağı üzere kâinattaki bütün güzellikler Cenab-ı Allah’ın isimlerinden gelir. Güzellik çeşit çeşittir. Gözün gördüğü güzellik vardır, kulağın işittiği güzellik vardır, dilin tattığı güzellik vardır, kalbin hissettiği güzellik vardır, ruhun hissettiği güzellik vardır. İnsanın bütün duyuları kâinattaki bütün güzellik çeşitlerini algılayacak şekilde yaratılmıştır. Bu güzelliklerin sadece dış yüze bakanını ele almak, iç güzelliği ihmal etmek insanı yanlış bir yöne götürür ve insan artık gerçek güzelliği de unutur hale gelir. Oysa gerçek güzellik sadeliktedir. Gerçek güzelliğin en güzel örneğini insan yüzünde müşahede edebiliriz. Cenab-ı Allah kâinattaki bütün güzellik orantılarını insan yüzünde özetlemiştir. Dünyada bütün maddi güzellikler insan yüzünde bütün sadeliğiyle seyredilebilir. Hatta manevi güzellikler de dâhildir buna… Dindar insanların yaşlandıkça içlerindeki manevi güzelliğin yüzlerine yansıdığını görürüz. Yaşlı bir nine veya yaşlı bir dedenin yüzlerinde bir güzellik vardır. Dünyanın bütün renklerini, bütün desenlerini, bütün malzemelerini alın, ondan akseden bu güzelliği taklit edemezsiniz. Demek ki asıl güzellik taklit edilemeyen güzelliktir.
Dinimiz, bir şeyi olduğunun tersine göstermeyi kötü bir huy saymıştır. Hele ahirete yarayan ibadetleri ve diğer hayırlı işleri yaparak, ahiret yolunda olduğunu göstererek, dünya arzularına kavuşmak çok büyük günahtır. Çünkü bu, dünya kazancına dini alet etmek demektir. İbadetlerini göstererek, insanların sevgisini kazanmaktır.

Gösterişin zıddı, aksi ihlastır. İhlas, dünya faydalarını düşünmeyip, ibadetlerini yalnız Allah rızası için yapmaktır. İhlas sahibi, ibadet yaparken başkalarına göstermeyi hiç düşünmez. Bunun ibadetlerini başkalarının görmesi, ihlasına zarar vermez. Sevgili Peygamberimiz buyurdu ki: (Allahü teâlâyı görür gibi ibadet et! Sen O’nu görmüyor isen de, O seni görmektedir).
Başkalarının sevgisine ve övgüsüne kavuşmak için, dünya işleriyle onlara iyilik yapmak da gösteriş olur. İbadet ile olan gösteriş bundan daha fenadır. Allah rızasını hiç düşünmeden yapılan gösteriş, hepsinden daha fenadır. Şöhret için va’z vermek, nasihat etmek, din kitabı yazmak da gösteriş olur. İbadetlerde gösteriş yapmanın fenalığını bildiren hadîs-i şeriflerde buyuruldu ki; ''Başkalarına gösteriş için namazını güzel kılan, yalnız olduğu zaman böyle kılmayan, Allahü teâlâyı tahkir etmiş, O’na saygı göstermemiş olur.'' İbadet Allahü teâlânın rızasına kavuşmak için yapılır. Başkasının sevgisine, ihsanına kavuşmak için yapılan ibadet, ona tapınmak olur. Allahü teâlâya ihlas ile ibadet etmemiz emir olunmuştur. ( Gavs Veli-ül Azam Abdullah Hz. 'KS.' )