Tabiin, tekil tabi, tâbîun olarak da bilinir, İslamın ilk döneminde, Hz. Muhammed’i tanımış olan Müslümaıılara (sahabe) yetişmiş ve onlardan hadis nakleden Müslümanlar. Hz. Muhammed döneminde yaşadığı halde onu tanımamış, ama sahabeden birini tanımış olanlar da bu sınıfa girer. Usul bilginleri, herhangi bir kişinin tâbiinden sayılabilmesi için belirli koşullar belirlemişlerdir. Tâbiinin aktardığı hadisler ilk rivayet eden tabinin ününe ve saygınlığına göre değerlendirilir. İlk Müslüman kuşağının ünlü tâbilerinden biri Haşan Basri’dir (642-728).
Tâbiinin son tabakasını, en son ölen sahabeyi görenler oluşturur. Buna göre son tâbi Mekke’de Ebu’t-Tufeyl Amir bin Vasile’yi (ö. 728) gören Halef bin Halife’dir. Tâbiinin Halefin ölümüyle (797) sona erdiği kabul edilir. Tâbiin dönemine yetişmiş ve onlardan hadis aktaran Müslümanlar da tebei’t-tâbiin olarak adlandırılır. |
